Το καλαμπόκι σαν βασικό είδος διατροφής πλέον έχει περάσει στην ιστορία και σήμερα αξιοποιείται σχεδόν αποκλειστικά ως ζωοτροφή. Τον προηγούμενο αιώνα όμως κατείχε μεγάλο μερίδιο στην διατροφική αλυσίδα. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας ήταν η βασική πηγή διατροφής και κυριολεκτικά έσωσε τον πληθυσμό από δύσκολες καταστάσεις.
Στην ευρύτερη περιοχή των Τζουμέρκων η καλλιέργεια και τα προϊόντα του μονοπώλησαν για πολλές δεκαετίες την γεωργική παραγωγή καθώς αποτέλεσε την αποκλειστική πηγή διατροφής για τους κατοίκους. Η ποικιλία του άσπρου καλαμποκιού κατά κύριο λόγο αλλά και οι υπόλοιπες ,για πολλά χρόνια αποτέλεσαν σχεδόν αποκλειστική καλλιέργεια στην περιοχή. Με τον εκσυγχρονισμό όμως της γεωργίας, την εισαγωγή των υβριδίων αλλά και την αντικατάσταση στην διατροφική αλυσίδα από το σιτάρι, οι ντόπιες ποικιλίες καλαμποκιού συρρικνώθηκαν και σήμερα κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Το 2004 το Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ) στα πλαίσια πανελλαδικής περιοδείας για την ανεύρεση και συλλογή ντόπιων ελληνικών ποικιλιών καλλιεργούμενων φυτών ,εντόπισε στην ορεινή Άρτα, μεταξύ αυτών και στην περιοχή των Τζουμέρκων, τις 5 ποικιλίες ντόπιου καλαμποκιού που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, το άσπρο, το μεγαλόκαρπο κίτρινο, το μικρόκαρπο κίτρινο, το ξερικό και το κόκκινο. Οι ποικιλίες αυτές απέκτησαν ξανά ενδιαφέρον καθώς τελευταία αναδείχτηκαν οι ευεργετικές ιδιότητες που παρουσιάζει το αλεύρι που παράγεται από αυτές, σαν πηγή διατροφής με πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες αλλά και σαν δυσεύρετο πλέον είδος ψωμιού (κουλούρα).Η εμπορική αξία των παραπάνω έχει αυξηθεί τελευταία και αυτό έχει ξαναδώσει μια νέα δυναμική στην ξεχασμένη μέχρι πρόσφατα καλλιέργεια.
Στην ευρύτερη περιοχή των Τζουμέρκων η καλλιέργεια και τα προϊόντα του μονοπώλησαν για πολλές δεκαετίες την γεωργική παραγωγή καθώς αποτέλεσε την αποκλειστική πηγή διατροφής για τους κατοίκους. Η ποικιλία του άσπρου καλαμποκιού κατά κύριο λόγο αλλά και οι υπόλοιπες ,για πολλά χρόνια αποτέλεσαν σχεδόν αποκλειστική καλλιέργεια στην περιοχή. Με τον εκσυγχρονισμό όμως της γεωργίας, την εισαγωγή των υβριδίων αλλά και την αντικατάσταση στην διατροφική αλυσίδα από το σιτάρι, οι ντόπιες ποικιλίες καλαμποκιού συρρικνώθηκαν και σήμερα κινδυνεύουν με εξαφάνιση. Το 2004 το Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας (ΕΘΙΑΓΕ) στα πλαίσια πανελλαδικής περιοδείας για την ανεύρεση και συλλογή ντόπιων ελληνικών ποικιλιών καλλιεργούμενων φυτών ,εντόπισε στην ορεινή Άρτα, μεταξύ αυτών και στην περιοχή των Τζουμέρκων, τις 5 ποικιλίες ντόπιου καλαμποκιού που κινδυνεύουν με εξαφάνιση, το άσπρο, το μεγαλόκαρπο κίτρινο, το μικρόκαρπο κίτρινο, το ξερικό και το κόκκινο. Οι ποικιλίες αυτές απέκτησαν ξανά ενδιαφέρον καθώς τελευταία αναδείχτηκαν οι ευεργετικές ιδιότητες που παρουσιάζει το αλεύρι που παράγεται από αυτές, σαν πηγή διατροφής με πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες αλλά και σαν δυσεύρετο πλέον είδος ψωμιού (κουλούρα).Η εμπορική αξία των παραπάνω έχει αυξηθεί τελευταία και αυτό έχει ξαναδώσει μια νέα δυναμική στην ξεχασμένη μέχρι πρόσφατα καλλιέργεια.
Γιώργος Ζορμπάς
Γεωπόνος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Τα μηνύματα σας πρέπει να είναι γραμμένα στην Ελληνική (όχι Greeklish) και όχι ΚΕΦΑΛΑΙΑ να μην περιέχουν βρισιές και λέξεις ή φράσεις που μπορεί να προσβάλουν άλλα άτομα.Είμαστε ανοιχτοί στον διάλογο και στην κριτική που γίνεται ΕΠΩΝΥΜΩΣ.